Nimfa (Nymphicus hollandicus)
Kontynent australijski z wyjątkiem wybrzeży, terenów górzystych, Tasmanii i Przylądku Jork. Zamieszkuje otwarte tereny (sawanny, łąki, pola) w pobliżu zbiorników wodnych.
Większość piór w szarym kolorze. U dorosłych osobników występuje wyraźny dymorfizm płciowy, jeśli chodzi o upierzenie – samce mają żółtą częścią twarzową głowy, mocno pomarańczowe plamy policzkowe, szaro-żółty czubek i ciemny spód ogona; samice mają bardziej szarą głowę, jaśniejsze (mniej wyraźne) plamy policzkowe, szary czubek i co najważniejsze – poprzecznie prążkowany, żółtawy spód ogona. Niezależnie od płci, ptaki te dorastają do 80-100 g wagi i 25-35 cm długości, z czego nawet ponad połowę może stanowić ogon (16-19 cm). W naturze występuje wyłącznie jeden wariant kolorystyczny Nimf, natomiast w hodowli udało się uzyskać kilkanaście odmian barwnych.
Gatunek koczowniczy, żeruje głównie rano i pod wieczór, najgorętsze okresy dnia spędzając w cieniu. Lubi przebywać w dużych stadach, wewnątrz których poszczególne osobniki łączą się w pary. Dużą część wolnego czasu spędza na toalecie upierzenia, zarówno swojego jak i partnera. Ptak, który prosi o wyczyszczenie piór, kładzie płasko czubek, pochyla głowę i mruży oczy. Nimfy są hałaśliwe (zwłaszcza samce) – mają bogaty repertuar dźwięków, potrafią też naśladować krótkie melodie gwizdane przez ludzi. Śpiewu uczą się od pozostałych osobników ze stada, w wieku około roku.
Podstawą diety Nimf są nasiona roślin (głównie traw, ale także zbóż czy akacji), ale nie gardzą też zieleniną, jagodami, pączkami kwiatów i nektarem. Podczas okresu lęgowego zjadają również owady i ich larwy.
Dojrzałość płciową Nimfy uzyskują po 1,5 roku życia. Dorosła para, gotowa do rozrodu, zakłada gniazdo najczęściej w martwym drzewie (połamanym lub wyjedzonym przez termity), na wysokości ok. 2 metrów nad ziemią. Samica w jednym lęgu składa od 4 do 8 białych jaj, które wysiaduje na zmianę z samcem. Po 18-22 dniach wykluwają się ważące ok. 5 gram pisklęta, które usamodzielniają się po 4 tygodniach. Do czasu uzyskania dorosłego upierzenia (ok. 6 miesiąca życia), wszystkie młode mają jednakowe ubarwienie, przypominające to u dorosłych samic.
Na wolności 10-14 lat, w niewoli nawet ponad 20 lat.
Nimfa nie jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych posiada kategorię LC (najmniejszej troski).
Nazwa łacińska Nimf oznacza „boginię australijską” (nazwa gatunkowa hollandicus odnosi się do dawnej nazwy Australii – Nowa Holandia).