GĘŚ KRÓTKODZIOBA (Anser brachyrhynchus)
Grenlandia, Islandia, Svalbard (norweska prowincja w Arktyce). Zimuje na Wyspach Brytyjskich i wybrzeżach Morza Północnego.
To ptak z rodziny kaczkowatych zaliczany do gęśców, przypominający gęś zbożową.
W odróżnieniu jednak od niej ma bardzo krótki dziób i krótką szyję. Na dziobie znajduje się charakterystyczna różowa przepaska. Nogi różowe. Grzbiet i szyja mają popielaty kolor. Boki ciemnobrunatne. Długość ciała wynosi 60-75 cm, rozpiętość skrzydeł wynosi 135-160 cm, a ciężar ciała 1,8-3,3 kg.
Lato spędza na skalistych wyspach, klifach, kamienistych plażach, stromiznach w dolinach rzek. Na zimowiskach przebywa na otwartej przestrzeni w pobliżu wybrzeży morskich, w ujściach rzek, zbiornikach wodnych w pobliżu wybrzeży, w słonych zatokach i bagnach oraz polach uprawnych i pastwiskach. Gęś ta łączy się w pary na całe życie. Tworzy stada. Obserwacja w Polsce możliwa w okresie od kwietnia do połowy września.
Zjada trawę, rośliny zielne, zboża, rośliny okopowe.
Gniazduje zwykle na stokach, klifach, pośród skał. Samica składa zwykle od 3 do 6 jaj. Kopulacja ma miejsce już podczas wędrówki na miejsca rozrodu. Zniesienie następuje
w maju, pod koniec miesiąca. wysiaduje tylko samica przez 26-27 dni. Samiec pilnuje samicy.
Gęś krótkodzioba nie jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych posiada kategorię LC (najmniejszej troski).