(Testudo horsfieldii)
Ameryka Południowa i Środkowa.
Pancerz pokrytym dużymi, regularnie położonymi tarczami. Na głowie znajdują się tarczki. Ma ząbkowane szczęki. Dość długie odnóża, krótki ogon. Tarcze karapaksu są żółtawe w środku. Na odnóżach i głowie pomarańczowe albo czerwone plamy.
Prowadzi dzienny i samotniczy tryb życia. Unika przemierzania dużych odległości. Samce nie tolerują obecności innych samców na swoim terenie, w akcie agresji charakterystycznie poruszają głową.
Gatunek wszystkożerny. Zjada wiele gatunków roślin, traw, korzeni, kwiatów, owoców, kory i grzybów a także owady, ślimaki i inne bezkręgowce, ptasie jaja, małe kręgowce, padlinę oraz odchody zwierząt.
Okres godowy twa przez cały rok, lecz jego nasilenie można zauważyć podczas pory deszczowej (lipiec-wrzesień). Samce rozpoznają się przy pomocy ruchów głowy, zwykle podgryzają nogi samicy przed przystąpieniem do kopulacji. Po ok. 150 dniach od kopulacji samica składa od 2 do 15 jaj, które są inkubowane przez okres 4-5 miesięcy, po czym wykluwają się w pełni samodzielne małe żółwie. Żabuti leśny dojrzałość płciową osiąga w wieku 8-10 lat.
Gatunek ten jest zagrożony wymarciem. Ma status VU (narażony na wyginięcie) w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych (IUCN).