Tygrys Bengalski Biały - ZOO Borysew
Azja

Tygrys Bengalski Biały

Pochodzenie: Azja

Tygrys bengalski biały (Panthera tigris tigris)

 

Występowanie:

Białe tygrysy w warunkach naturalnych spotykane są na południu Azji, głównie w północno-wschodnich Indiach. Nie jest to odrębny podgatunek Tygrysa bengalskiego, tylko jego odmiana barwna. Zasiedla głównie lasy deszczowe i łąki w ich pobliżu.

 

Morfologia:

Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Samice dorastają zwykle do ok. 140-150 kg, samce natomiast są większe i cięższe – zazwyczaj osiągają masę 200-250 kg. Biała odmiana Tygrysa bengalskiego charakteryzuje się (jak sama nazwa wskazuje) białą sierścią w brązowe lub czarne pasy, różowym nosem i jasnym kolorem oczu (niebieskim, zielonkawym, złotawym).  Ubarwienie to ujawnia się u potomstwa pary, w której zarówno ojciec jak i matka posiadają mutację odpowiedniego genu recesywnego. Nie należy mylić tych osobników z albinosami, które nie mają pigmentu, więc nie posiadają np. widocznych pasków.

 

Tryb życia i zachowanie:

Prowadzi samotniczy tryb życia, przejawia silną agresję terytorialną. Każde zwierzę posiada obszar, którego pilnuje i na którym poluje – u samic zajmuje on zwykle ok. 10-40  km², natomiast u samców nawet ponad  100 km². Tygrysy, w przeciwieństwie do większości kotowatych, potrafią bardzo dobrze pływać i doskonale czują się w wodzie. Polują z ukrycia, przeważnie nocą. W naturze biały kolor sierści może być utrudnieniem podczas zaczajania się na ofiarę, ponieważ nie spełnia on funkcji maskującej – często natomiast nie jest to problemem, ponieważ dzięki możliwości chowania pazurów, tygrysy są w stanie poruszać się prawie bezszelestnie. Dominującym zmysłem u tych kotów jest słuch – wychwytują dźwięki o częstotliwości nawet pięciokrotnie wyższej niż człowiek. Istnieje teoria, że są w stanie rozpoznać gatunek zwierzęcia po wydawanych przez niego odgłosach.

 

Pokarm:

Ścisły mięsożerca. Głównym składnikiem jego diety są duże ssaki kopytne (np. bawoły) i świnie, natomiast nie pogardzi żadnym pożywieniem – zjada także ptaki, ryby, gryzonie, a nawet żaby czy gady (np. krokodyle).  Jednorazowo potrafi zjeść nawet ponad 30 kg mięsa – duży posiłek starcza mu zwykle na kilka dni.

 

Rozmnażanie:

Samce łączą się z samicami wyłącznie w okresie rui. Po wielokrotnej kopulacji i zapłodnieniu samicy, samiec wraca na swoje terytorium i nie uczestniczy w odchowywaniu potomstwa. Ciąża trwa ok. 93-114 dni, rodzi się zwykle 2-6 młodych. Maluchy przychodzą na świat ślepe – otwierają oczy dopiero po ok. 10 dniach. W 8 tygodniu życia zaczynają próbować mięsa, a w wieku 11 miesięcy są już w stanie samodzielnie polować. Młode odłączają się od matki w wieku ok. 2-2,5 roku – samiczki wybierają zwykle pobliskie terytoria, samczyki wyruszają w bardziej odległą podróż i zdobywają teren poprzez walki z innymi samcami. Do dojrzałości płciowej (ok. 4-5 lat u samców, 3-4 lata u samic) dożywa średnio tylko jedno tygrysiątko z miotu.

 

Długość życia:

Na wolności do 15 lat, w niewoli czasem nawet ponad 20 lat.

 

Ochrona:

Tygrys bengalski należy do gatunków zagrożonych wyginięciem (kategoria EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych), a jego biała odmiana jest dodatkowo niezwykle rzadko spotykana.

 

Ciekawostki: 

Tygrys potrafi z miejsca wyskoczyć na wysokość 5 m (co czyni go drugim po pumie rekordzistą skoku wzwyż). Nawet trzymając w zębach zdobycz ważącą 50 kg, potrafi z łatwością wybić się na 2 m w górę.

Jego ryk można usłyszeć z odległości 3 km.

Kły tygrysów mogą mierzyć nawet do 10 cm długości – są dłuższe niż u podobnych gabarytowo lwów.

 

W Zoo Borysew żyje 10 białych tygrysów. Na wybiegu za namiotem sferycznym można podziwiać młodsze osobniki (Miję, Belyasha, Moresa i Murczyka) oraz najstarszego obecnie tygrysa w naszym zoo – matkę Safran. Starsze „dzieci” żyją na wybiegu za mostkiem (Mikko, Aramis, Ares, Atos i Safra).

Facebook Zoo Borysew
Instagram Zoo Borysew
Youtube Zoo Borysew
Jak dojechać Zoo Borysew
Zadzwoń do Zoo Borysew