(Rheiformes)
Ptaki te zamieszkują stepowe i zakrzewione tereny Ameryki Południowej.
W środowisku naturalnym ptaki te żyją w dużych stadach liczących nawet po 100 osobników obu płci. Z reguły są one poligamiczne, a przypadki monogamii zdarzają się rzadko. Samce posiadają terytoria, wabiąc samice w okresie lęgów donośnym głosem. Jeden samiec łączy się z 6-15 samicami. Agresywnie broni swego haremu i terytorium przed innymi dorosłymi samcami. Samiec wyszukuje niewielkie zagłębienia w ziemi, które pogłębia rozgrzebując je nogami. Samice składają do wspólnego gniazda 15-30 kremowych jaj o masie ok. 500 g każde. Jaja wysiaduje sam samiec przez ok. 40 dni. Samiec również samotnie opiekuje się pisklętami, które zaraz po wykluciu są samodzielne. Wodzi je za sobą, ucząc zdobywania pokarmu i broniąc przed zagrożeniami ze strony drapieżników. Młode osiągają wzrost dorosłych po ok. 5-6 miesiącach.
Nandu są ptakami wszystkożernymi. Odżywiają się zarówno pokarmem roślinnym, jak i zwierzęcym. Na ich dietę składają się nasiona, owoce i jagody, owady i inne bezkręgowce oraz płazy, gady, pisklęta małych ptaków gnieżdżących się na ziemi i drobne gryzonie.
Liczba ferm i populacja tych ptaków jest wyraźnie mniejsza aniżeli strusi afrykańskich, a nawet emu. Kilkaset niedużych obiektów (po kilkanaście ptaków) założono w USA. Pomimo panującej opinii, iż ptaki te są łatwiejsze w hodowli od strusi, w Polsce od 1995 roku jest ciągle tylko jedna ferma w dawnym województwie legnickim. Najczęściej nandu utrzymuje się na fermach strusi bądź emu. Pojedyncze fermy nandu można spotkać w Kanadzie, Australii w Europie Zachodniej. Jednak obiekty większe, liczące ponad 100 ptaków znajduje się tylko w Ameryce Południowej.