(Panthera leo)
Białe lwy w warunkach naturalnych spotykane są w okolicach Parku Krugera (głównie w rejonie Timbavati), w Republice Południowej Afryki. Nie jest to odrębny podgatunek Lwa afrykańskiego, jedynie jego odmiana barwna – w tym samym stadzie mogą występować osobniki zarówno o standardowym, jak i białym umaszczeniu. Zasiedlają sawanny, tereny półpustynne i górzyste oraz busz.
U lwów występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Przeciętnie samice dorastają do 120-180kg, samce natomiast są większe i cięższe – 150-250kg. Najbardziej charakterystyczną cechą dojrzałych samców jest bujna grzywa, pokrywająca nie tylko głowę i kark, ale zachodząca również na przednią część klatki piersiowej i barki. Jest ona wyznacznikiem zdrowia i kondycji samca, chroni również głowę i szyję podczas walki. Pojawia się w wieku ok. 2 lat, kiedy samiec wchodzi w okres dojrzałości płciowej, z wiekiem ciemnieje i staje się coraz bujniejsza. Białe lwy, jak sama nazwa wskazuje, rodzą się prawie zupełnie białe. Z czasem sierść przybiera kolor kości słoniowej/kremowy/biszkoptowy, jednak zawsze jest dużo jaśniejsza niż u osobników standardowo umaszczonych. Ubarwienie to ujawnia się u potomstwa pary, w której zarówno ojciec jak i matka posiadają mutację odpowiedniego genu recesywnego. Nie należy mylić tych osobników z albinosami, które nie mają pigmentu.
Lwy są jedynymi kotami żyjącymi w grupach społecznych o zorganizowanej hierarchii i ustalonych funkcjach poszczególnych osobników. To głównie samice zajmują się zdobywaniem pożywienia (samce dołączają do polowań na „grubą zwierzynę”, ponieważ tylko one mają wystarczającą siłę, żeby powalić np. bawoła). Rolą osobników płci męskiej jest obrona terytorium i ochrona stada. Stada liczą zwykle maksymalnie do 12 dorosłych (kilka spokrewnionych samic i 1-4 niespokrewnionych samców) oraz ich potomstwa obojga płci. Osobniki płci męskiej stale walczą o przywództwo – pokonany dominant musi opuścić stado, stąd też rzadko zdarza się, by samiec lwa żył tej samej grupie dłużej niż 3 lata. Lwice wspólnie wychowują młode – często zdarza się, że podczas polowań część samic zostaje, by opiekować się wszystkimi lwiątkami do powrotu reszty. Zdobycz chwytają działając strategicznie – rozpraszają się na dużym obszarze, część nagania zwierzynę w stronę bardziej doświadczonych osobników, ukrytych w zasadzce. Jest to działanie bardziej efektywne od polowania w pojedynkę, ponieważ większość ssaków kopytnych potrafi biegać szybciej niż lwy. Posiłek rozdzielany jest pomiędzy wszystkich – najwięcej zjada samiec dominujący, następnie po kolei pozostałe samce, samice i ich młode. Ulubionym zajęciem lwów w ciągu dnia jest odpoczynek – przeznaczają na niego nawet do 20 godzin w ciągu doby!
Ścisły mięsożerca. Poluje głównie na guźce, duże ssaki kopytne (antylopy, zebry, bawoły) i sporadycznie na młode osobniki słoni, nosorożców czy żyraf. Przy braku pokarmu nie pogardzi mniejszymi ssakami (np. gryzoniami), ptakami, a nawet padliną, zdarzają się też niestety ataki na zwierzęta gospodarskie.
Lwy są zdolne do rozrodu przez cały rok. Kiedy samica wchodzi w ruję, która zwykle trwa kilka dni, kopuluje z samcem nawet kilkadziesiąt razy dziennie. Po ciąży trwającej zwykle ok. 100-114 dni rodzi się 1-6 młodych. W przeciwieństwie do lwów o typowym umaszczeniu, potomstwo białych lwów nie posiada cętkowania. Maluchy rodzą się ślepe – otwierają oczy dopiero po kilku dniach. Chodzić zaczynają w wieku ok. 2 tygodni, jednak przez pierwsze dwa miesiące życia samica trzyma je w ukryciu. Polować uczą się, gdy mają niecały rok, pełna samodzielność osiągają zwykle w wieku ok. 1,5 roku. Do dojrzałości płciowej (ok. 2,5 roku u samców, 3-4 lata u samic) dożywa średnio tylko jedno na pięć lwiątek. Młodym zagrażają nie tylko inne drapieżniki, ale także i samce własnego gatunku, ponieważ nowy przywódca w stadzie najczęściej zabija poprzednie potomstwo samicy, by móc jak najszybciej ją pokryć. Po osiągnięciu wieku rozrodczego samce zwykle opuszczają swoją grupę rodzinną, samice natomiast pozostają w stadzie macierzystym.
ok. 15 lat. Samce zwykle żyją dużo krócej niż samice. Najstarszy znany lew miał 30 lat.
Lew afrykański należy do gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych), a jego biała odmiana jest dodatkowo niezwykle rzadko spotykana.
Lew jest drugim co do wielkości (zaraz po tygrysie) największym kotowatym na świecie i jednym z czterech wielkich kotów ryczących (w sprzyjających warunkach jego ryk można usłyszeć z odległości 5 km). Należy także do tzw. Wielkiej Piątki Afryki – pięciu najbardziej niebezpiecznych zwierząt afrykańskich.
Grzywa u samców rozwija się pod wpływem testosteronu – u osobników wykastrowanych za młodu nie rozwija się w ogóle, a u „dojrzałych” kastratów może nawet całkowicie zaniknąć.
Wbrew powszechnej opinii białe umaszczenie nie wpływa negatywnie na przeżycie osobników w naturze – potrafią doskonale polować i nie mają problemów z rozmnażaniem.
W Zoo Borysew dochowaliśmy się kilkunastu białych lwiątek. Dumnych rodziców (Sahima i Azirę) można podziwiać w części zoo za namiotem sferycznym, razem z najmłodszymi dziećmi: Arizą i Malibu. Ten ostatni urodził się w marcu 2022 roku. Natomiast czwórkę z ich już dorosłego potomstwa (Karim, Kira, Luna i Laari) – w części za mostkiem. Pozostałe dzieci naszej pary w większości wyjechały do innych ogrodów zoologicznych, m.in. w Korei Południowej.