Kapibara (Hydrochoerus)-rodzaj ssaka z podrodziny kapibar (Hydrochoerinae) w rodzinie kawiowatych (Caviidae).
Tereny Ameryki Środkowej i Południowej.
Domena: Eukarionty (Eucaryota)
Królestwo: Zwierzęta (Animalia)
Typ: Strunowce (Chordata)
Gromada: Ssaki (Mammalia)
Rząd: Gryzonie (Rodentia)
Rodzina: Kawiowate (Caviidae)
Kapibara to ssak należący do rzędu gryzoni. Jest największym z żyjących współcześnie gryzoni. Paleontolodzy znają tylko dwa, dawno wymarłe gatunki gryzoni z rodziny, które były większe od współczesnego. Kapibary osiągają od 100 do 130 cm długości, masę nawet do 65 kg. Przeciętnie ważą 48,9 kg. Długość ogona 10–20 mm. Sierść o cienkich, brązowych włosach szybko wysycha. Kapibary wielkie doskonale pływają. Ich palce łączy błona pławna. Ma charakterystyczne zęby – długie siekacze, po 2 na szczęce i żuchwie, które rosną całe życie i są ścierane na bieżąco. W odróżnieniu od innych gryzoni skóra kapibary wielkiej jest wyposażona w gruczoły potowe.
Kapibary są zwierzętami wodno – lądowymi i wiodą życie na otwartej przestrzeni. Poranek to dla stada czas wypoczynku w wodzie, najchętniej w zacienionym miejscu. W najgorętszych porach dnia, te gryzonie lubią tarzać się w błocie. Aktywność i żerowanie zaczyna się późnym popołudniem i trwa do nocy. Kapibary mogą rozmnażać się przez cały rok, zdolność do rozrodu osiągają mając około 1,5 roku. Kopulują w wodzie. Samica rodzi zwykle od 3-5 młodych, jej ciąża trwa 5 miesięcy. Samice nie budują gniazd, niespecjalnie tez chronią potomstwo, dlatego w naturze często padają ofiarą drapieżników. Młode karmione są przez matkę lub inne samice w stadzie, usamodzielniają się po 2-4 miesiącach od narodzin.
Kapibary to zwierzęta roślinożerne, ale w skład ich diety wchodzi kilka gatunków roślin. Lubia owoce i nasiona. Żywią się głównie przybrzeżnymi trawami, bywa, że niektóre składniki odżywcze czerpią z własnych odchodów. W Ameryce Południowej uznawane są za szkodniki, ponieważ w poszukiwaniu pożywienia potrafią zniszczyć uprawy człowieka.
Dorosła kapibara przeżywa przeciętnie 4 lata, choć w optymalnych warunkach w niewoli może żyć nawet 10 lat. Gryzonie często cierpią na niedobór witaminy C, podatne są na liczne infekcje, a przede wszystkim stanowią łatwy łup dla wielu drapieżnych zwierząt (m.in. jaguarów, anakond, orłów). Dzikie kapibary często też zabijane są przez ludzi.
Nazwa „kapibara” w języku guarani oznacza stworzenie żywiące się trawami.
Kapibara nie jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych posiada kategorię LC, czyli najmniejszej troski.