(Hylobates lar)
Południowo – wschodnia Azja (głównie Tajlandia, Półwysep Malajski, Sumatra, a także częściowo Birma, Laos i południe Chin). Zasiedla wiecznie zielone lasy tropikalne.
Jedna z najmniejszych małp człekokształtnych – dorasta do 60 cm (długość ciała bez kończyn) i ok. 5-6 kg wagi. Cechami charakterystycznymi budowy ciała są brak ogona i bardzo długie, chwytne kończyny. Umaszczenie od czarnego przez ciemno- i jasnobrązowe do beżowego. U tego gatunku gibonów nieowłosiona część twarzowa jest zawsze czarna, natomiast futro dookoła twarzy, na stopach i dłoniach zawsze białe. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Kły silnie wydłużone.
Zwierzę terytorialne. Jest monogamiczny, tworzy małe grupy rodzinne (zwykle do 6 osobników), złożone z dorosłej pary i ich potomstwa. Większość życia spędza w koronach drzew, na ziemię schodząc rzadko, głównie w poszukiwaniu wody, czasem też pożywienia. Prowadzi dzienny tryb życia, nocą śpi w charakterystycznej pozycji – siedząc na gałęzi, z głową wtuloną w kolana, obejmując się rękoma. Na wysokości przemieszcza się ruchem wahadłowym, zwisając na przednich kończynach i przeskakując za ich pomocą między drzewami – ten sposób poruszania się u zwierząt nazywany jest brachiacją. Na ziemi natomiast chodzi na dwóch nogach, z rękoma uniesionymi nad głową. Nie potrafi pływać.
Przede wszystkim owocożerny, do jego ulubionych przysmaków należą figi. Poza tym w jego diecie znajdziemy także młode pędy roślin, liście drzew i krzewów, niektóre kwiaty i sporadycznie stawonogi (pająki, owady). Dzięki temu, że owoce zjada w całości (łącznie z pestkami), przyczynia się w dużej mierze do rozsiewania nasion.
Gibbony dość późno dojrzewają płciowo – samice w wieku 8-10 lat, samce nawet do 2 lat później. Są monogamiczne, potomstwo wydają na świat co 3-5 lat. Ciąża trwa ok. 210 dni (7 miesięcy), po czym rodzi się 1 młode, które samica nosi przyczepione do futra. W wychowaniu potomstwa czynnie uczestniczy samiec, najmłodszymi członkami stada opiekuje się też starsze rodzeństwo. Maluchy ssą mleko przez średnio 18 miesięcy, natomiast w pełni samodzielne stają się po ok. 2 latach.
25-30 lat
Gibon białoręki jest zagrożony wyginięciem – posiada status EN w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.
Gibon jest rekordzistą w skokach między gałęziami – potrafi w ten sposób pokonać odległość nawet 12 m.
Za zmniejszanie się populacji gibonów wcale nie odpowiadają drapieżniki – zwierzęta te nie mają zbyt wielu naturalnych wrogów, ze względu na zajmowane siedlisko. W głównej mierze przyczyną ich wymierania jest masowa wycinka i degradacja lasów, oraz odłów na handel.