(Anser canagicus)
Zamieszkuje Amerykę Północną. Gniazduje na wybrzeżach Morza Beringa − delta Jukonu oraz na Kamczatce i Półwyspie Czukockim. Zimuje na Wyspach Aleuckich.
Śnieżyca cesarska bardzo przypomina śnieżycę dużą, ale jest od niej ciemniej ubarwiona. Górna część jej ciała, pierś i boki są szare z czarnymi, poprzecznymi prążkami, tylna część karku, głowa i ogon są białe. Brzuch ciemnoszary, rozjaśniający się w kierunku kupra. Przednia część szyi oraz broda ciemnoszare. Nogi pomarańczowo-żółte, dziób różowo-czarny. Dorosłe osobniki ważą około 2,7 kg i mierzą od 66 do 89 cm długości.
Rośliny wodne z niewielką ilością wodnych bezkręgowców, po sezonie lęgowym trawa i jagody.
Od maja do czerwca ptaki te przystępują do lęgu. Gniazda zakładają w małych dołkach, najczęściej bez żadnej wyściółki. Samica znosi 3-8 białych jaj, które wysiaduje spłaszczając się nieruchomo w gnieździe, aby ustrzec potomstwo przed drapieżnikami. Inkubacja jaj trwa 24 dni, samiec w tym czasie odchodzi do reszty stada. Gdy pisklęta wykluwają się, samiec wraca i wraz z samicą opiekuje się młodymi. Pod koniec sierpnia młode są już gotowe do udania się wraz z dorosłymi osobnikami na zimowiska.
Śnieżyca cesarska nie jest na razie gatunkiem zagrożonym wyginięciem.
W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych posiada kategorię NT (bliskie zagrożenia).