(Alligator mississippiensis)
Południowo-wschodnia część Stanów Zjednoczonych, na terenach podmokłych.
Osiąga średnio 1,8–3,7 m długości, przy czym samce większe od samic. Przeciętna waga sięga do 240 kg. Grzbiet ciemny oliwkowozielony, brzuch jasnożółty. Pysk krótki i szeroki. Młode to miniatury dorosłych, ale dodatkowo posiadają jasnożółte poprzeczne paski na grzbiecie, zapewniające kamuflaż.
Niezgrabny na lądzie, za to w wodzie doskonale pływa i nurkuje. Aktywny głównie wieczorami i w nocy, w ciągu dnia zwykle wyleguje się na brzegu. Zimuje w pobliżu wody, w specjalnie wygrzebanych, głębokich norach.
Dieta jest uzależniona od wielkości zwierzęcia. Młode zjadają niewielkie ryby, płazy, małe ssaki. Dorosłe potrafią polować na duże ryby, żółwie, średniej wielkości ssaki i ptaki. Nie gardzą także padliną oraz innymi gadami (w tym mniejszymi osobnikami własnego gatunku).
Zaloty zaczynają się wiosną, kiedy wzrasta temperatura otoczenia. W czasie godów samce głośno nawołują samice wydając donośne, wibrujące głosy o niskiej częstotliwości, podobne do ryków, które roznoszą się w wodzie na znaczne odległości. Z początkiem lata samica buduje gniazdo na brzegu wody, w postaci kopca złożonego z błota i szczątków roślinnych. Składa w nim od 20 do 50 jaj i zasypuje je, po czym pozostaje w jego pobliżu przez okres wylęgania, który trwa przeciętnie 65 dni. Po wykluciu młode wołają matkę, a ta przenosi je do wody, zabierając po kilka maluchów w pysku. Samica pozostaje z młodymi i chroni je przez okres około roku.
ok 30-50 lat.
Gatunek ten nie jest zagrożony wyginięciem. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych posiada kategorię LC (najmniejszej troski).