(Salvator merianae)
Od Kolumbii, Wenezueli i Gujany, poprzez dorzecze Amazonki, aż po Urugwaj, Paragwaj i północną Argentynę.
To największe, szybko rosnące jaszczurki występujące na kontynencie amerykańskim. Ich szybki metabolizm powoduje, że dojrzałość oraz wielkość przekraczającą znacznie 1 metr osiągają w zaledwie 3 lata. Dorosłe osobniki tego gatunku mogą osiągać od 150 cm do 180 cm długości całkowitej, przy masie ciała od 4,5 do 7 kg. Skóra teju jest gruba, w dotyku przypomina koraliki.
W ubarwieniu przeważa kolor czarny, z symetrycznie ułożonymi kropkami w kolorze beżowo-białym. Kropki te tworzą wyraźne pasy po bokach pleców, biegnące od otworów usznych aż po nasadę ogona. Na ogonie i bokach ciała kropki tworzą poprzeczne, symetryczne pasy. Pysk pokrywają beżowe tarczki z czarnym obramowaniem. Brzuch jest jasny, w odcieniu pomarańczowym. Łapy masywne, zaopatrzone w potężne pazury służące do kopania nor i rozszarpywania zdobyczy.
W okresie rozrodczym teju argentyńskie potrafią utrzymywać temperaturę ciała nawet o 10 °C wyższą od otoczenia. Są więc jednym z niewielu gatunków fakultatywnie endotermicznych. Prawdopodobnie jest to adaptacją służącą przyspieszaniu rozwoju zarodków w jajach (samica pilnuje jaj i może je ogrzewać). Samica składa jaja w stertach liści. Gniazdo takie składać się może nawet z 65 jaj. Młode wylęgają się po około 60 dniach. Jak w przypadku większości gadów samica nie zajmuje się młodymi.
Jest wszystkożerny. Oprócz owadów, płazów i małych jaszczurek, zjada też owoce, a w środowiskach synantropijnych może zapolować na psy. Żywi się również jajami i padliną. Poszukuje pożywienia przede wszystkim w godzinach porannych. Większe ofiary chwyta w potężny zgryz i zabija je energicznie uderzając nimi o ziemię. Mniejsze ofiary połyka w całości.
Gatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych.