(Taurotragus oryx)
Afryka równikowa i południowa. Występują w blisko ⅓ części Afryki. Populacje z południowych krańców zasięgu pochodzą głównie z reintrodukcji. Środowiskiem ich życia jest sawanna, górskie obszary trawiaste oraz trawiaste, zadrzewione równiny.
Jest to największa współczesna antylopa z rodziny krętorogich, dorastająca do 125–183 cm w kłębie i osiągająca wagę do 600kg u samic i 940kg u samców. Ciało pokryte krótką sierścią w kolorze jasnobrązowym do szarobrązowego, z ciemną pręgą wzdłuż kręgosłupa, a po bokach ciała niekiedy widoczne są cienkie, pionowe białe pasy. Elandy posiadają charakterystyczne zwisające podgardle z kępkami ciemnych włosów. Samce mają na czole charakterystyczne skupisko ciemnych włosów. Rogi występują u osobników obu płci, są charakterystycznie skręcone ku górze i dorastają do 70cm (cieńsze i dłuższe u samic, masywniejsze u samców).
Elandy prowadzą nomadyczny tryb życia. Występują zawsze w grupach – ich stada liczą zwykle ok. 25-70 osobników, także podczas pory deszczowej. Najbardziej aktywne są o poranku i późnym popołudniem, w ciągu dnia chronią się przez gorącem. Jest to jedna z najpowolniejszych antylop – na krótkich dystansach rozwija prędkość do 40 km/h; nadrabia jednak wytrzymałością – z prędkością 22 km/h potrafi biec bardzo długo, dzięki czemu zmęczony napastnik po pewnym czasie zwykle przerywa pościg. Samice współpracują przy ochronie młodych przed drapieżnikami.
Żywią się głównie trawami, ale też młodymi pędami roślin, liśćmi drzew i krzewów. Dietę uzupełniają czasem bulwiastymi korzeniami, soczystymi owocami czy korą drzew. Nie mają dużego zapotrzebowania na wodę – przy jej braku wystarczy im dostęp do soczystych roślin.
Okres rozrodczy zależny od regionu występowania, jednak najczęściej młode rodzą się w okresie od lipca do listopada. Dominujące samce zapładniają kilka samic. Ciąża trwa 8,5–9 miesięcy, porody odbywają się zwykle nocą i na świat przychodzi zwykle jedno młode. Przez pierwsze dwa tygodnie matka ukrywa malucha, dopiero po tym okresie zapoznaje je z resztą stada.
ok. 20 lat
Eland nie jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych posiada kategorię LC (najmniejszej troski).
Elandy łatwo się oswajają i mają spokojny temperament, dzięki czemu są hodowane dla mięsa i mleka – głównie w Stanach Zjednoczonych, Rosji i RPA. Mleko elandów w porównaniu do krowiego wykazuje się wyższą zawartością tłuszczu (11-17%) i większą trwałością – odpowiednio przygotowane może być przechowywane do 8 miesięcy.
