Tapir anta (Tapirus terrestris)
Północna i środkowa część Ameryki Południowej, na wschód od Andów. Spotykany głównie na nizinach, przede wszystkim w tropikalnych lasach deszczowych, ale też na terenach bagiennych i zalewowych, a nawet sawannach i łąkach z dużymi zbiornikami wodnymi i gęstą roślinnością.
Duży ssak, dorastający do 77-108 cm w kłębie i osiągający wagę 150-270 kg – przy czym u tego gatunku to samice są znacznie większe od samców. Należy do rzędu nieparzystokopytnych (tak jak nosorożec i koń) – tylne kończyny zakończone są trzema, a przednie czterema palcami. Sierść krótka i sztywna, w kolorze szarobrunatnym, z jasnymi końcówkami uszu. Cechą charakterystyczną jest zrośnięty z górną wargą nos, tworzący rodzaj ruchliwej, krótkiej trąby, ułatwiającej zdobywanie pokarmu – Tapir anta ma najkrótszą trąbkę ze wszystkich gatunków tapirów . Ogon krótki, ok 5-10 centymetrowy.
Aktywny głównie nocą – w ciągu dnia ukrywa się przed drapieżnikami w gęstych zaroślach. Bardzo płochliwy. Prowadzi samotniczy tryb życia, łącząc się w pary wyłącznie w okresie godowym. Po swoim terytorium Tapir anta porusza się po stałych, wydeptanych ścieżkach. Nie wykazuje szczególnej agresji terytorialnej, stąd też areały różnych osobników mogą się pokrywać. Jest doskonałym pływakiem i nurkiem – w wodzie chroni się przed niebezpieczeństwem, kąpiele pomagają również w pozbyciu się pasożytów skórnych. Mają słaby wzrok, ale za to doskonały słuch. Bardzo gruba skóra stanowi świetną ochronę przed skaleczeniami (np. podczas przedzierania się przez gęstą roślinność) oraz wieloma drapieżnikami – dla dorosłych osobników zagrożenie może stanowić wyłącznie duży agresor, taki jak puma czy jaguar.
Roślinożerne. W ich menu znajdziemy liście drzew i krzewów, gałęzie, trawy, rośliny przybrzeżne i owoce. Czasem pokuszą się również o rośliny uprawne. Dorosły Tapir anta potrafi zjeść dziennie nawet do 40 kg pożywienia.
Samce łączą się z samicami na okres rui, natomiast po zapłodnieniu każde rozchodzi się w swoją stronę. Po ciąży trwającej 390-410 dni (ok. 13 miesięcy) rodzi się jedno (rzadziej dwa) młode, ważące zwykle 4-7kg. Maluchy posiadają charakterystyczne, maskujące ubarwienie – na całym ciele posiadają jasne, żółtawe paski i rzędy plamek – które zanika po ok. 5 miesiącach i staje się jednolite. Dzieci pozostają przy matce przez ok 14 miesięcy. Dojrzałość płciową osiągają w wieku 2,5-5 lat, przy czym samice dojrzewają wcześniej. Zdrowa samica może wydawać na świat potomstwo średnio co 2 lata.
25-30 lat
Tapir anta jest gatunkiem narażonym na wyginięcie (kategoria VU w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych).
Tapir prawie w ogóle nie zmienił się w toku ewolucji – bardzo przypomina swoich przodków, żyjących na ziemi w trzeciorzędzie. Przez to uważany jest przez wielu przyrodników za „żywą skamielinę”.
Ze względu na wielkość samic oraz budowę ich dróg rodnych (które są znacznie wydłużone), samce tapirów mogą pochwalić się imponującym przyrodzeniem. Penis zakończony jest charakterystycznymi fałdami, tworzącymi swoistą uszczelkę, umożliwiającą efektywną kopulację zarówno na lądzie jak i w wodzie.