(Meleagris gallopavo)
USA, Meksyk, południowa część Kanady. Zamieszkuje głównie w lasach (liściastych lub mieszanych) oraz na terenach zielonych w ich pobliżu.
Skóra głowy i górnej części szyi nieopierzona, kolorowa, z przewagą niebieskiego i czerwonego. Cechą charakterystyczną dla indyków są narośla skórne –tzw. korale, umiejscowione pod brodą, oraz wisior, wyrastający nad dziobem. Upierzenie czarno-brązowe z białymi prążkami – u samców bardziej kontrastowe, z wielokolorowym, opalizującym połyskiem. Przeciętna waga waha się w granicach 2-5 kg dla indyczek i 5-11 kg dla indorów. U osobników płci męskiej na tylnej stronie nóg występują ostrogi, służące do walk, oraz przytrzymywania samic podczas kopulacji.
Prowadzi koczowniczy tryb życia. Za dnia spędza czas żerując na ziemi, w nocy zaś chroni się na drzewach. W przeciwieństwie do indyków domowych jest dobrym, choć krótkodystansowym lotnikiem – w powietrze wzbija się najczęściej w ucieczce przed niebezpieczeństwem, lub w celu pokonania większych przeszkód w czasie swojej pieszej wędrówki. Indyki tworzą grupy płciowe – samice z młodymi żyją w stadach nawet po 100 osobników, samce występują pojedynczo lub w grupach kawalerskich (zwłaszcza stare).
Wszystkożerny. W głównej mierze żywi się nasionami, korzonkami, kiełkami, orzechami, owocami jagodowymi, trawami, stawonogami. Czasem w jego menu znajdziemy nawet drobne płazy, mięczaki, czy jaszczurki.
Ptak poligamiczny. Wiosną u indyków przypada pora godowa – wtedy samce prezentują się, strosząc pióra i rozkładając wachlarzowato ogony. W tym okresie ich ubarwienie na głowie staje się wyraźnie niebieskie, korale natomiast zyskują barwę mocnej czerwieni. Często dochodzi do walk między samcami – zwycięzca pojedynku wybiera sobie samice do rozrodu i broni terytorium przed rywalami. Indyczki budują gniazdo na ziemi, ukryte w gęstej roślinności, gdzie składają od 10 do 15 brązowo nakrapianych jaj. Często zdarza się, że dwie samice dzielą jedno gniazdo, w którym wspólnie wysiadują. Po ok. 28-30 dniach wykluwają się pisklęta, które tego samego dnia opuszczają gniazdo i podążają za matką. Po dwóch tygodniach są już zdolne do lotu.
ok. 12 lat.
Indyk nie jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem. W Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych posiada kategorię LC (najmniejszej troski).
Indyk dziki jest gatunkiem łownym. Po przybyciu Europejczyków do Ameryki został niemal całkowicie wytrzebiony. Dzięki programom ochrony tego gatunku udało się jednak odtworzyć dziką populację. Indyki domowe natomiast pochodzą od podgatunku południowo-meksykańskiego, który został sprowadzony do Europy przez Hiszpanów. Amerykanie spożywają je tradycyjnie podczas święta Dziękczynienia.